نقش حفاظتی غلظت های پایین مورفین بر اثرات مرگ سلولی القا شده دگزامتازون در سلول های تمایز یافته PC12

سابقه و هدف: گلوکوکورتیکوئیدها رشد، تمایز و مرگ سلولی را در سلول‌های عصبی تحت تاثیر قرار می‌دهند. از طرفی در کشت‌های اولیه نورون‌ها در غلظت‌های پایین طول زواید نورونی را افزایش می‌دهند. در این تحقیق اثر غلظت‌های پایین مورفین بر مهار مرگ سلولی القا شده توسط دگزامتازون بر سلول‌های تمایز یافته PC12 بررسی شد. مواد و روشها: در این تحقیق اثر غلظت‌های مختلف دگزامتازون (nM0 ،nM 1،nM 10 ،nM100 ،Mµ1، Mµ10) بدون مورفین و همراه با مورفین (M 10-10) بر سلول‌های PC12 مورد بررسی قرار گرفت و میزان زنده ماندن سلول‌ها و طول کل نوریت‌ها ارزیابی شد. سلول‌های PC12 در محیط کشت RPMI1640، 1% FBS، 1% پنی سیلین/ استروپتومایسین، 2 میلی مولار L-Glutanin و1% NEAA در حضور غلظت nM 214 استئورسپورین بعنوان عامل تمایز دهنده عصبی کشت داده شدند. سلول‌های تمایز یافته در دو گروه مطالعه شدند. سلول‌ها در گروه I با غلظت‌های مختلف دگزامتازون بدون مورفین و در گروه II با غلظت‌های مختلف دگزامتازون همراه با غلظت 10-10 مولار مورفین تیمار شدند. در هر گروه شش تیمار وجود داشت. تیمار 1 بدون دگزامتازون و به تیمارهای 2 تا 6 غلظت‌های مختلف دگزامتازون (nM1،nM10، nM100،M?1،M?10) به ترتیب اضافه شده و میزان زنده ماندن سلولها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میزان زنده ماندن سلول‌ها در گروه I در تیمارهای 2، 3 و 4 در مقایسه با تیمارهای 1، 5 و 6 افزایش پیدا کرد (05/0pنتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که غلظت‌های پایین مورفین سبب بهبود زنده ماندن سلول‌ها و افزایش طویل شدن نوریت‌ها می‌شود.